پیونددادن پلیمرهای قالب گیری شده به سطح سیلیکاژل به عنوان بستری جدید برای تغلیظ یون های اورانیوم و توریم

روش های جدید جداسازی با قدرت انتخابی جهت استخراج یون های فلزی از نمونه های آب و فاضلاب توجه زیادی را به خود جلب کرده است. در این راستا پلیمرهای قالب گیری شده پیوند داده شده به سطح سیلیکاژل برای یون اورانیل توسط مونومرهای عاملی 4-وینیل بنزوئیک اسید، متااکریلیک اسید و 2-تری فلوئورومتیل اکرلیک اسید سنتز گردید و از میان این پلیمر ها، پلیمر مناسب جهت استخراج یون اورانیل انتخاب شد. پلیمر مورد نظر به روش پلیمریزاسیون توده ای توسط مونومر 2-تری فلوئورومتیل اکرلیک اسید، اتیلن گلیکول دی متااکریلات بعنوان اتصال دهنده عرضی و محلول استونیتریل – متانول ( 80 : 20) بعنوان حلال پلیمریزاسیون سنتز گردید. اندازه گیری اورانیل توسط روش آرسنازوiii انجام شده است.اثر پارامترهای مختلف بر استخراج یون اورانیل مانند ph محلول نمونه، حجم و سرعت عبور محلول نمونه، سرعت عبور شوینده، وزن بستر و زمان تماس برای بستر پلیمری به دو روش ناپیوسته و ستونی بدست آمده است. به منظور مقایسه پلیمر کنترل سنتز شده و پیش تغلیظ اورانیل تحت شرایط یکسان مورد مطالعه قرار گرفت. فاکتور پیش تغلیظ و ظرفیت پلیمر قالب گیری شده برای استخراج یون اورانیل به ترتیب mol g-1μ 57/04 و66 بدست آمده است. این پلیمر تمایل بالایی به یون اورانیل در برابر یون های مزاحم از خود نشان می دهد. بر طبق این واقعیت که یون توریم بیشترین مزاحمت را در استخراج اورانیل دارد، در این پژوهش پارامترهای بالا بر پیش تغلیظ توریم با پلیمر مورد نظر نیز بدست آمده است. روش مورد نظر برای اندازه گیری یون اورانیل در نمونه های حقیقی بطور موفقیت آمیزی بکار گرفته شده است.